Dawno temu pisałem o tym, jak wygenerować żądanie certyfikatu dla systemów nie będących Windowsami tak, aby dało się certyfikat wystawić na Microsoft Enterprise CA. Jako przykład podałem generowanie certyfikatów serwera vCenter
Niedawno temat powrócił, ale w nowej odsłonie, gdyż serwer vSphere wymaga zdefiniowania w certyfikacie odpowiednich Nazw Alternatywnych. Powstało pytanie, jak pogodzić te dwie funkcjonalności.
Okazuje się to być całkiem proste, trzeba tylko pamiętać, że choć plik konfiguracji openssl pozwala na wiele sekcji opisujących rozszerzenia żądania certyfikatu, to tylko jedna z nich może być wykorzystywana w trakcie generowania certyfikatu. Dlatego przygotowując plik konfiguracyjny dla określonego serwera warto uporządkować jego strukturę, względem propozycji przedstawionej w poprzednim wpisie.
Przykładowy plik konfiguracyjny może wyglądać następująco:

Analizując najważniejsze części:

• Linia 1. Wskazuje na sekcję będącą konfiguracją globalną.
• Linia 4. Wskazuje na sekcję defniującą OIDy. Linia ta jest jedyną w sekcji konfiguracji globalnej
• Linia 13. Wskazuje na sekcję definiującą rozszerzenia, które zostaną dodane do żądania certyfikatu
• Linia 15. Definiuje sekcję z OIDami.
• Linia 16. Definiuje OID zarejestrowany i użytkowany przez Microsoft do oznaczania rozszerzenia definiującego szablon certyfikatu
• Linia 22. Definiuje alternatywne nazwy serwera. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w przykładzie używany jest prefiks DNS: Możliwe są także inne prefiksy.
• Linia 23. Definiuje nazwę używanego szablonu certyfikatów. Należy zwrócić uwagę, że wykorzystywany jest wariant nazwy bez żadnych spacji. Nazywa się on „Certificate Template Name”, w przeciwieństwie do nazwy przyjaznej, nazywającej się „Certificate Template Display Name”

Pozostała cześć jest standardowa dla każdego żądania obsługiwanego przez openssl.